Friday, February 16, 2007

DREAMER DECEIVER…

Οι νότες σήμερα ηχούν διαφορετικά μέσα στο κεφάλι μου…Ένα περίεργο συναίσθημα…Δεν ακούγονται ως μία απλή κυματοειδή μετακίνηση μορίων αέρα, αλλά φαντάζουν αυτόνομες προσωπικότητες …Σχεδόν τις ακούω να συζητούν ψιθυριστά …με καλούν να τις ακολουθήσω…Υπάρχουν τραγούδια που απλά «επενδύουν» διάσπαρτες στιγμές και τραγούδια που σε πιάνουν από τα μαλλιά, γυρνάν το μέσα έξω σου, διαμορφώνουν από την αρχή ένα-ένα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα! Τραγούδια που σε ταξιδεύουν σε κόσμους άγνωστους, ανυπόστατους, φανταστικούς…Τι περίεργο πραγματικά, πώς μία κυρίαρχη αίσθηση μπορεί να παρασύρει όλες τις υπόλοιπες σε ένα προσωπικό ταξίδι στα βάθη του νού…

Standing by my window, breathing summer breeze
Saw a figure floating, 'neath the willow tree

Asked us if we were happy, we said we didn't know
Took us by the hands and up we go


Σήμερα θα δημοσίευα μία κοινή ιστοριούλα, από αυτά τα διάσημα πλέον (αν κάτι είναι γνωστό έστω και σε 1 άνθρωπο πλην από εσένα παύει να είναι άσημο και επομένως γίνεται διάσημο) God Forsaken Sequels αλλά αυτή την εβδομάδα με έχει κυριαρχήσει ο σοβαροφανής εαυτός μου, ο καταραμένος Downhill στην βασική του έκδοση. Βλέπετε, δεν μπορώ να συλλάβω τον εαυτό μου ως άρτια οντότητα αλλά τον εκλαμβάνω σαν ένα ψηφιδωτό από πολλαπλές αυτόνομες προσωπικότητες που αναδύονται σε ανύποπτες χρονικές στιγμές καταναλώνοντας ένα μέρος της ψυχικής μου ενέργειας. Όταν το απόθεμα στερέψει, αποσύρονται σιγά-σιγά για να ξαναφορτίσουν τις μπαταρίες τους δίνοντας την σκυτάλη σε κάποια άλλη πλευρά του εαυτού μου και άλλη και άλλη… Υπάρχουν μέρες που είμαι αντιπαθής, άλλες που είμαι συμπαθής (σπάνιες), άλλες απλά αδιάφορος, άλλες αντιδραστικός, αστείος… Όμως τελευταία δεν είμαι τίποτα. Ναι ρε γαμώτο…τίποτα! Είμαι σα να αιωρούμαι σε μία περίεργη φάση. Αισθάνομαι…ακλόνητος!! Απλά αυτό! Ακλόνητος. Σαν να μην μπορεί τίποτα να με αγγίξει! Μια εσωτερική δύναμη ανανέωσης σιγοβράζει…κάτι αλλάζει μέσα μου. Σαν να μεταλλάσσομαι σε κάτι τελείως διαφορετικό μα και τόσο γνώριμο...

We followed the dreamer through the purple hazy clouds
He could control our sense of time

We thought we were lost but no matter how we tried

Everyone was in peace of mind


Η αλήθεια είναι ότι δεν ανακάλυψα κάτι νέο. Όλοι οι άνθρωποι περνάνε κάποια φάση ανασυγκρότησης. Ο κόσμος είναι κουραστικός με τη συμβατικότητα και τις «κούφιες» συναναστροφές του. Σου απομυζεί όλη την ενέργεια και πάντα ζητάει κι άλλο. Η μόνη σου άμυνα είναι να κλειστείς για ένα διάστημα στον εαυτό σου μέχρι να φορτίσεις ξανά τις μπαταρίες σου…Και καθώς αποκόπτεσαι από κάθε ανούσιο ερέθισμα δίνεις την ευκαιρία στο μυαλό σου να επεξεργαστεί τα στοιχεία με τα οποία το είχες υπερφορτώσει τόσο καιρό. Τώρα αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα ωμά, σαν μωρό που εκτίθεται για πρώτη φορά στον κόσμο των αισθήσεων…Τώρα η μουσική ακούγεται διαφορετικά! Έχεις νιώσει ποτέ την απόλαυση του να «ακούς» την μουσική; Πραγματικά να ακούς όμως! Όχι να παίζει το στερεοφωνικό και εσύ να είσαι απλά εκεί! ΝΑ ΑΚΟΥΣ!! Να αισθάνεσαι την μουσική να σφίγγει όλες σου τις αισθήσεις όλο και πιο δυνατά μέχρι που το σφίξιμο γίνεται ανυπόφορο και παραδίνεσαι άνευ όρων. Να χαθείς στην μελωδία, να την αφήσεις να χειραγωγήσει το υποσυνείδητο σου και να σε παρασύρει σε έναν κόσμο διαφορετικό, σε ένα κόσμο που διαμορφώνουν οι στίχοι και η μουσική, σε ένα κόσμο όπου δεν υπάρχουν οι γνωστοί φυσικοί νόμοι και περιορισμοί, όπου θα βρεθείς αντιμέτωπος για λίγο με τον πραγματικό σου εαυτό και ξαφνικά, όταν συνέλθεις θα ανακαλύψεις ότι κάτι έγινε! Για κάποιο περίεργο λόγο δεν σε απασχολεί τίποτα. Αισθάνεσαι ξεκούραστος. Όλα τα προβλήματά σου φαίνονται τόσο μικρά για να σ’ αγγίξουν, τόσο απλά. Η μουσική έχει την δύναμη να σε ταξιδεύει, να σε αναγεννά από τις στάχτες σου, να σου δείχνει τον δρόμο προς τον χαμένο σου εαυτό.

We felt the sensations drift inside our frames
Finding complete contentment there

And all the tensions that hurt us in the past

Just seemed to vanish in thin air




« And if we could grip and hold on to the note, we would see our minds were free...oh they're free…». Σχεδόν ξεχνάω τι σημαίνει η λέξη άγχος. Αισθάνομαι ένα βάρος να έχει φύγει από πάνω μου…βουτάω στην αρχέγονη θάλασσα του νου, την παχύρρευστη βαθυγάλαζη ουσία από όπου ξεπήδησε η ζωή. Εδώ τα βλέπω όλα! Την την γή μέσα στην γαλάζια αύρα που την περιβάλλει, τα αστέρια, την ουσία όλων των πραγμάτων…Όλα είναι συνδεδεμένα με κάποιο τρόπο. Και εγώ εκεί αιωρούμαι στο κέντρο του σύμπαντος. Μαζεύω τα κομμάτια που μου αρέσουν και σχηματίζω ένα νέο, αναδιοργανωμένο ψηφιδωτό με τα ίδια χαρακτηριστικά αλλά με λιγότερες τραχιές επιφάνειες…
He said in the cosmos is a single sonic sound That is vibrating constantly And if we could grip and hold on to the note We would see our minds were free...oh they're free

«Ρε Downhill! Σε τι φάση είσαι τελικά?» Θα πούν τα φιλαράκια…

Δεν ξέρω…όλα αυτά γράφτηκαν μονοκοπανιά με ένα τραγούδι στο repeat…Κλείστε τα μάτια, και χαθείτε στην μουσική μέχρι να αισθανθείτε τους παλμούς της μελωδίας να δεσμεύουν όλες σας τις αισθήσεις. Το νόημα του τραγουδιού δεν είναι μόνο στα λόγια αλλά (ίσως κυρίως) στο συναίσθημα που βγάζουν οι νότες… Λίγο πριν αποκοιμηθείτε θα καταλάβετε…εκεί βρίσκεται το πέρασμα για μια άλλη διάσταση.

Meteors fly around me Comets die, and then they
And then they, you wanna see how they try to surround me

I can say, here today,
we shall stay forever


Τελικά η μουσική είναι μία πύλη προς τα άδυτα της ψυχής…Ίσως γι’ αυτό και να αποτελεί μία από τις πρώτες καλλιτεχνικές εκφράσεις του ανθρώπινου είδους…Λίγοι συνθέτες έχουν καταφέρει να φτιάξουν την μελωδία με τέτοιο τρόπο που και τα λόγια να μην υπήρχαν, οι εικόνες που θα σχηματίζονταν στο μυαλό του ακροατή θα ήταν οι ίδιες.

Stairway To Heaven,
Nights In White Satin,
Dreamer Deceiver,
Take Me For A Little While,
Sailing Ships…

Τραγούδια που ελευθερώνουν την ψυχή…Όλοι ψάχνουμε μία διέξοδο από την καθημερινότητα και αυτή η διέξοδος κάποιες φορές έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, μέσα από τις νότες…



Μία φίλη τα σύμπτυξε όλα σε μία φράση… «Νιώσε πως είναι να γεννιέσαι και να πεθαίνεις μέσα σε μια μόνο μελωδία….»

We are lost above
Floating way up high
If you think you can find a way
You can surely try

15 comments:

Anonymous said...

"Η μόνη σου άμυνα είναι να κλειστείς για ένα διάστημα στον εαυτό σου μέχρι να φορτίσεις ξανά τις μπαταρίες σου…Και καθώς αποκόπτεσαι από κάθε ανούσιο ερέθισμα δίνεις την ευκαιρία στο μυαλό σου να επεξεργαστεί τα στοιχεία με τα οποία το είχες υπερφορτώσει τόσο καιρό".

Καλώς όρισες στον κόσμο μου.
Γιου νέβερ σίζ του εμέηζ μι.

..αγγελόσκονη.. said...

φτου η φαρμακόγλωσση το μάτιαξα το παιδί!!!πάνω που του είπα οτί είναι μέσα στην τρέλα και την αφασία αποφάσισε να μεταλαχθεί!!αυτή η Αγγελόσκονη τελικά είναι λίγο "μούφα"!!
κύριε μου να συνέλθετε αμέσως :)
όχι οτί δεν είναι καλό αυτό που σας συμβαίνει...
ούτε σας συμβουλεύω...(με ποια προσόντα κιόλας να το κάνω...)
απλά γιατί μαζέυτηκαν πολλοί από αυτήν την μεριά και δεν λέει...
τα φιλιά μου!

DrStein said...

Αν με το προηγούμενο σου ποστ με τρόμαξες, με αυτό με έχεις τρομοκρατήσει με την απόλυτη πραγματικότητα που εκφράζεις (ειδικά τώρα που πληρώνεις και τόκο)....
Αλλα έχει και αγγελόσκονη δίκιο... Ασ' τα αυτά λοιπόν, και πάμε για επίθεση στα comments του kabamaru

mithrandir said...

Ρε Downhill! Σε τι φάση είσαι τελικά?

Fight Back said...

Καταπληκτικο ποστ.
Περιμενω με αγωνια τη συνεχεια

Downhill.... said...

@Argyrenia - Αργυρενια τα comments ypάρχουν για να γράφεις την γνωμη σου, όχι να κάνεις copy paste ατάκες του κειμένου (χοχοχοχ)

Χαίρομαι να ανακαλύπτω οτι βρίσκομαι στο ίδιο μήκος κύματος με άτομα που σέβομαι...

@Αγγελόσκονη - ΧΑΧΑ...περαστικό είναι...θα φορτίσουν οι μπαταρίες και θα ξαναπάρει μπρός το ρημάδι...

@Dr. Stein - Επίθεση στον καμπαμαρούυυυυυυυυ!!! Ναι ναι...μία καλή επίθεση θα με συνεφέρει...!!!

@Mithrandir - Akyra OLA!

@Fightback - h ataka ayth einai buletproof...ti na pw...kai egw perimenw me agwnia thn synexeia...

kabamaru said...

downhillahh sumfwnw oti merika mousika kommatia ginontai ena me sena se stigmatizoun ,,,alla gia panta kai alla gia kapoies stigmes tis zwhs sou. Einai kati san tis murwdies,sundeontai me eikones kai gegonota , me empeiries kai sunaisthimata.....episis perimenw me agwnia auth thn epithesi sta comments, ti tha ginei telika?

Downhill.... said...

@Kabamaru - etsi einai file kabamaru. Omws yparxei kai h merida twn tragoydiwn poy DHMIOYRGOYN eikones kai synais8hmata...akoma kai an den syndeontai me empeiries h gegonota...

DREAMER DECEIVER...
e, ti na leme twra...akoma kai o titlos se taksideyei...kai dhmioyrgei pollaples eikones...
(pw pw...exw faei agrio kollhma! An to tragoydi htan gomena 8a thn eixa "pathsei" gia ta kala...)

Κολοκύθι said...

Πολύ όμορφο. Απερίγραπτα όμορφο.
Κατωπλαγιά έχεις να δώσεις πολλά στο λαό σου.

Και τα στιχάκια τα σπάνε!

Downhill.... said...

@ Κολοκύθι - Ευχαριστώ ζαραζαβατικό μου...η φάση όμως πέρασε και μπαίνω σε αφασία για άλλη μία φορά!! Τώρα έρχομαι απο το shoutbox sou...

Anonymous said...

Downhill..gamise mas ki esy twra...grapse tpt asteio na gelasoume ki ase tis ampelofilosofies...BBBOOOOO!!!

Downhill.... said...

@ Symptom - Λοιποοοοον.... why the chicken crossed the road?

liodara said...

Μ αρέσεις....!!!

Downhill.... said...

θα τα βρούμε λοιπόν? :)

καλως την!

satya said...

Τόσες μέρες το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω, και πάλι... Δεν έχω σχόλιο για αυτό το ποστ. Μια μέρα θα σου τραγουδήσω για ευχαριστώ.