Tuesday, January 16, 2007

MONTY PYTHON's OVERDOSED!

Αναγκάστηκα, λόγω ασθενείας, να μείνω φυλακισμένος τρείς συνεχόμενες μέρες με μοναδική παρέα εναν όχι και τόσο αγαπημένο φίλο, την τηλεόραση...Μεταξύ άλλων είδα για άλλη μία φορά τους γνωστούς αγνώστους να δίνουν με περηφάνια την γνωστή παράσταση τους ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16…ή μήπως ήταν ενάντια στην αστυνομία…ή γιατί έχασε η Πανάθα…ή γιατί η βενζίνη έχει ακριβύνει και δεν μπορούν πλέον να πετάνε όσες μολότοφ πέταγαν παλιά…!!
Όποιος και αν είναι ο λόγος, τους είδα, όλο τσαμπουκά, να πετάνε πέτρες στους αστυνομικούς και μετά με την χαρακτηριστική εκνευριστικά αυθάδη άνεση, να επιστρέφουν με το "Στην άκρη! Κρατάω βαριές σακούλες σούπερ μάρκετ" περπάτημα στην ασφάλεια του πανεπιστημιακού ασύλου! Κατά την επιστροφή τους, αν βρούνε και κανένα κάδο σκουπιδιών τον κλωτσάνε έτσι για να ξεδώσουν από την ρουτίνα…Τόσα χρόνια η ίδια κατάσταση…ένα στημένο θέατρο…
Μα φέτος σας παρουσιάζουμε κάτι διαφορετικό…μία αποκλειστική συνέντευξη ενός από τα ηγετικά μέλη των ταραχοποιών, τον κύριο Luiggi Vercotti…


-Πέστε μας λοιπόν, κύριε Vercotti…γιατί τα κάνετε όλα αυτά?
-(φτιάχνοντας το φυτίλι μίας μολότοφ) Κατ’ αρχάς να δηλώσω οτι εγώ δεν έχω καμία σχέση με αυτά που βλέπετε στην τηλεόραση…
-Μα, τι λέτε?? Είστε ή όχι ηγετικό μέλος των γνωστών-αγνώστων…
-Ναι, εγώ είμαι…(sinister laughter …nudge nudge)
-Τότε?
-…. (wink wink…nudge nudge)
-Κύριε Vercotti δεν σας καταλαβαίνω…
-Say No More!! (nudge nudge…)
-Κύριε Vercotti, είστε ή όχι το κατάλληλο πρόσωπο που θα μας πει για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά??
-Ohh…You’re no fun anymore…Ε, να, θα βρούμε ένα επίκαιρο θέμα, όπως το άρθρο 16 ή τα γεγονότα του πολυτεχνείου, και θα ξεδώσουμε για άλλα θέματα όπως, γιατί έχασε η Ολυμπιακάρα ή γιατί δεν μου κάθεται το Κατερινάκι...Βλέπετε ο Φρόϋντ έλεγε να εξωτερικεύουμε τον θυμό μας, γιατί αν τον κρατάμε μέσα μας…
-Διαβάζετε και φρόϋντ!!?
-Διαβάζω ό,τι βρίσκεται γραμμένο πίσω από την πόρτα της τουαλέτας των δημόσιων λουτρών στο Σύνταγμα…
-Ναι… Στις τελευταίες αναταραχές, σας είδα σε ένα πλάνο όπου αφού πετάξατε μία πέτρα προς τα μάτ γυρίσατε και ρίξατε μία κλωτσιά σε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο…γιατί το κάνατε αυτό?
-Έτσι…
-Δεν σκέφτεστε τον κάτοχο του οχήματος? Τί φταίει αυτός…
-Φταίει, έμμεσα, γιατί είναι και αυτός ένα γρανάζι του συστήματος, ένας λο-βο-το-μημένος υπαλληλάκος που δεν αντιδρά και άνθρωποι σαν αυτόν, με την στάση τους μας έχουν φέρει εδώ που είμαστε τώρα…και στο κάτω-κάτω γιατί να έχει αυτός αυτοκίνητο και εγώ όχι?
-Μάλιστα, και τους κάδους…γιατί τους καίτε?
-Αυτή είναι η κοινωνική μας προσφορά που παρέχεται προς τους πολίτες ως αντάλλαγμα για την προσωρινή ταλαιπωρία που προκαλούμε με το κλείσιμο των δρόμων…βλέπετε, συμπάσχοντας στο πρόβλημα αποκομιδής των σκουπιδιών του λεκανοπεδίου και με βάση τα βαθιά οικολογικά συναισθήματα που μας χαρακτηρίζουν αποφασίζουμε την καύση των σκουπιδιών…
-Μάλιστα, τώρα αρχίζουμε να βλέπουμε τις δύο πλευρές του νομίσματος…Κάποιοι βιάζονται να σας κατακρίνουν…τι έχετε να τους πείτε??
-Σας ΓαμΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΤΙΤΙΙΤΙΤΙΤΤΤΤΤΤΤΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΤΙΤΙΙΤΙΙΤ
-Ωραία…λοιπόοον…Κλείνοντας τι θα ζητούσατε από την κυβέρνηση αν σας δίνονταν η ευκαιρία?
-Όχι πολλά…να καταργηθεί η αστυνομία και να δώσουν τον εξοπλισμό τους σε εμάς, να υπάρχουν καλάθια με πέτρες σε κάθε σταθμό του μετρό και του ηλεκτρικού ώστε να τις πετάμε στα βαζελάκια που πηγαίνουν στο γήπεδο, να απελευθερωθεί το sex για τις ηλικίες κάτω των 18, δωρεάν ναρκωτικά, δωρεάν κόκα κόλες και ενσωμάτωση του αθλήματος «ρίψη μολότοφ» στους ολυμπιακούς αγώνες.
-Λογικά αιτήματα νομίζω…Να σας ευχαριστήσουμε που ήσασταν απόψε μαζί μας…
-Εγώ ευχαριστώ…τώρα γράφει…??
-Παρακαλώ??
-Η κάμερα?? Γράφει?? Μπορώ να πώ κάτι??
-Ναι, ασφαλώς…
-ΒΑΖΕΛΑΚΙΑ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ!!! (beavis & butthead laughter)

CUT, CUT, CUT!!
Τhat was not funny!!


AND NOW FOR SOMETHING COMPLETELY DIFFERENT….

Η παραγωγή σας ζητάει ελεεινά συγγνώμη…μετά από ένα πενθήμερο εγκλεισμού στο σπίτι και συνεχούς αναπαραγωγής Monty Python τα αποτελέσματα αποδεικνύονται καταστροφικά…Και όσο εγώ κάνω ένα διάλειμμα για ένα ακόμα monty επεισόδιο, εσείς καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε το….PAPARISE…….


IT'S NOT A COMMERCIAL...


IT'S A WHISPER IN THE DARK...


A DEMONSTRATION OF BLOG EVOLUTION...


THE FUTURE WITHIN YOUR GRASP


A NEW ERA EMERGES IN THE BLOG COMMUNITY...


WILL YOU FOLLOW?



PAPARISE THIS...DEFINATELY....

----------------------------------------

ΤΑΚ ΤΑΚΑ ΤΑΚ ΤΑΚ… Το μόνο που ακούγονταν στην ηρεμία της νύχτας ήταν ο ήχος από τα παπούτσια του στο λιθόστρωτο μονοπάτι και η κοφτή λαχανιασμένη ανάσα του…Τρέχει…αλλά για πού??? Ρίχνει μία γρήγορη ματιά γύρω του χωρίς να σταματάει…Η μεσαιωνική έπαυλη απομακρύνεται πίσω του και το πυκνό δάσος πλησιάζει όλο και πιο κοντά…Αριστερά του είναι ένα ποτάμι και δεξιά κάθετα κοφτερά βράχια! Δεν ξέρει που βρίσκεται αλλά ξέρει πως δεν πρέπει να σταματήσει το τρέξιμο…Δεν έχει άλλα περιθώρια…το δρομάκι τελειώνει και ο οξύς ήχος του ξύλου αντικαθίσταται από το θρόισμα των φύλλων…Το δάσος αυτό μοιάζει περίεργο αλλά δεν έχει άλλη διέξοδο… Πρέπει να το διασχίσει…δεν μπορεί να γυρίσει πίσω… «πίσω είναι….μα τι είναι πίσω???» αναρωτήθηκε, αλλά δεν ήθελε και να το πολυψάξει…Συνέχισε το τρέξιμο…Έτσι πρόσταξε το ένστικτο αυτοσυντήρησης…

Το φως του φεγγαριού μεγένθυνε τους φόβους του και ξεκλείδωνε ανησυχίες που κανονικά υπάρχουν μόνο στα παιδικά όνειρα…Συνέχισε με όλη του την δύναμη…δύναμη που ούτε ο ίδιος δεν φαντάζονταν ποτέ ότι κατείχε κι όμως! Συνέχισε την ξέφρενη πορεία του στο δάσος μα δεν έβλεπε να καταλήγει κάπου…Αισθάνθηκε την απόγνωση να τον κυριεύει…Δεν ήξερε που πηγαίνει και θεώρησε ανώφελο να συνεχίσει το τρέξιμο...Σταμάτησε να πάρει μια ανάσα…Η καρδιά του βρίσκονταν στα όριά της...Θα ήθελε να την σταματήσει να χτυπάει…Ήξερε ότι ο ήχος της θα τον προδώσει…δεν πρέπει να κάθεται εδώ…πρέπει να συνεχίσει…δεν έχει δυνάμεις…

Προσπαθεί να ηρεμήσει τον εαυτό του «Τόση ώρα τρέχω, πρέπει να είμαι ασφαλ…» μα πριν προλάβει να τελειώσει την σκέψη του ένας ξαφνικός θόρυβος ακούγεται πίσω του! Μετά δεξιά του, μετά ξανά πίσω του…Μία έκρηξη αδρεναλίνης οξύνει όλες τις αισθήσεις του μα αυτό δεν είναι αρκετό…μία άφατη στριγκλιά ακούγεται μέσα στο κεφάλι του και η περίεργη σκιά χίμηξε καταπάνω του…

-----------------------------

Πετάχτηκε πάνω καταϊδρωμένος μόνο για να ανακαλύψει ότι ήταν ένα ακόμα όνειρο…κοίταξε την ώρα…4:00π.μ. Πάντα την ίδια ώρα…Έπιασε το μπουκάλι berbon που είχε στο κομοδίνο του και ήπιε μερικές γουλιές…Αν και έβλεπε τα όνειρα αυτά από μικρό παιδί πάντα είχαν τον ίδιο αντίκτυπο στην ψυχολογία του…Οι γιατροί δεν έδωσαν ποτέ κάποια εξήγηση και τα αμέτρητα ηλεκτροσόκ και οι πειραματικές τους εξερευνήσεις δεν έφεραν το παραμικρό αποτέλεσμα…Έτσι έχασε την πίστη του πρώτα στην επιστήμη και έπειτα στον Θεό…

Άναψε ένα τσιγάρο… Τράβηξε μία παρατεταμένη τζούρα και σηκώθηκε από το κρεβάτι του για να ρίξει μία ματιά στον δρόμο… Το τατουάζ του «Εκπεσσόντα Αγγέλου» κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της καλογυμνασμένης του πλάτης… Δεν χρειάστηκε να ανάψει το φως. Το παραμελημένο παραθυρόφυλλο δεν μπορούσε να μπλοκάρει αποτελεσματικά τα φώτα της πόλης. Η πινακίδα από νέον στην απέναντι μεριά του δρόμου τρεμόπαιζε αποκαλύπτοντας ανά διαστήματα μερικά από τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Ένα πρόσωπο τραχύ, αινιγματικό. “Stairway To Heaven”... «Ωραίος τίτλος για μπαρ» σκέφτηκε…Ο τίτλος καμία σχέση δεν είχε με την πραγματικότητα. Λιγοστός κόσμος μπαινόβγαινε σ’ εκείνο το αλλόκοτο μέρος. Πάντα άνθρωποι της νύχτας, αινιγματικοί και λιγομίλητοι…. Έβαλε ένα CD στο στερεοφωνικό και πάτησε το play. Οι πρώτες νότες του Born again τον παρέσυραν στις πιο σκοτεινές περιοχές του μυαλού του, αναμνήσεις που αν του δίνονταν η δυνατότητα, θα ξερίζωνε μία και καλή…



Boris Vallejo - The Fallen Angel

Θυμήθηκε την παιδική του ηλικία, τότε που είχε ακόμα την ελπίδα πως αυτή η ιδιομορφία του δεν ήταν κάτι το μειονεκτικό αλλά αντίθετα έκρυβε μία μυστική δύναμη που όταν οι συνθήκες θα ήταν κατάλληλες θα εξωτερικεύονταν…Έπαιρνε κουράγιο από τους ήρωες των κόμιξ που διάβαζε…Λιγομίλητοι και αυτοί, κλεισμένοι στον εαυτό τους, κάτω από το βάρος του ιδιόρρυθμου μυστικού τους, ζούσαν διπλή ζωή…Αυτός προς το παρόν είχε γνωρίσει την αδύναμη πλευρά του και περίμενε υπομονετικά να υποδεχτεί την λύτρωση…τον υπερήρωα που έκρυβε μέσα του…Την είχε αισθανθεί αυτή την δύναμη…θα έπαιρνε όρκο ότι την είχε αισθανθεί…κάποιες φορές, σε στιγμές που το πείραγμα των άλλων παιδιών καθρέφτιζε τα πιο πρωτόγονα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φυλής, ένιωθε μια δύναμη να γιγαντώνεται μέσα του… μα με το που σκέφτονταν να την εξωτερικεύσει μετατρέπονταν σε λαίλαπα, έρεβος, απόγνωση, σε κάτι απροσδιόριστο που έπρεπε να το σταματήσει πριν εξωτερικευτεί! Έτσι λούμωνε καταπιέζοντας για άλλη μία φορά τον εαυτό του υπομένοντας όλα τους τα καπρίτσια μέχρι να βαρεθούν…

ΗΑ ΗΑ ΗΑ,

ΑLLEN LE FANG is a fag!!

HA HA HA ….”

φώναζαν τραγουδιστά τα πιτσιρίκια και του την “χάριζαν” για μία ακόμα φορά….O Allen έμενε κάτω απογοητευμένος, προδομένος, αναθεματίζοντας τον αδύναμο χαρακτήρα του…Λίγες φορές του είχε δοθεί η ευκαιρία να γνωριστεί με την περίεργη αυτή δύναμη και κάθε φορά την αισθάνονταν όλο και πιο αχνή…Μα πάντα επέλεγε να την αγνοήσει μέχρι που κάποτε χάθηκε…όχι όμως και τα όνειρα…τελικά τα λόγια των ψυχολόγων τον έπεισαν…Its all in your head boyits all in your head

Αποφάσισε να κατέβει για ένα ποτάκι στο απέναντι μπάρ…Διέσχισε τον δρόμο και κατευθύνθηκε προς το μπαράκι του «Τζόν»…Η επιγραφή “Stairway to heaven” συνέχιζε να αναβοσβήνει πάνω από το κεφάλι του…κοντοστάθηκε λίγο και έμεινε να την κοιτάει…Μία έκφραση σαρκασμού και πικρίας σχηματίστηκε στο πρόσωπό του. Πέταξε το τσιγάρο του και το πάτησε σαν να έσβηνε ένα κομμάτι του εαυτού του…Έκανε να ανοίξει την πόρτα αλλά τότε κάποιος μεθύστακας βγήκε από το μπάρ και τρεκλίζοντας έπεσε πάνω του… «Πρόσεξε που πάς ρε φίλε!!!» είπε, και συνέχισε τον δρόμο του διαγράφοντας απανωτά οχτάρια…

Δεν αντιμίλησε…δεν είχε διάθεση…κοίταξε κάτω και είδε ένα μαύρο δερμάτινο πορτοφόλι…το άνοιξε για να δεί σε ποιόν ανήκει… «Τζέρρυ Άντερσον»… Έκλεισε το πορτοφόλι και μπήκε στο μαγαζί…Πλησίασε τον μπάρμαν ο οποίος ήδη είχε ξεκινήσει να του ετοιμάζει το ποτό του…έτυχε να ακούσει την κουβέντα για τον αγενή μεθύστακα… «Αυτό είναι δικό του» είπε και πέταξε το πορτοφόλι πάνω στο μπάρ… «Α! Όχι κύριε LE FANG» είπε ο Νίκ ο Μπάρμαν χωρίς να σταματήσει να γυαλίζει τα ποτήρια… «Εμείς δεν αναλαμβάνουμε τέτοια υποχρέωση…θα πρέπει να του το δώσετε ο ίδιος» …



Don't stay behind....JOIN....NOW!


14 comments:

Downhill.... said...

Παρακαλώ αν εξακολουθεί να εμφανίζεται ο ενοχλητικός "Άδειος Παράς" ενημερώστε με για να ξέρω άν η μέθοδος αντιμετώπισης είχε επιτυχία...

endif...

kabamaru said...

etsi etsi ...elate oloi sti parea tou paparise...

Anonymous said...

σχεδόν με έχετε πείσει να δω τι είναι αυτό το paparise
αλλά όχι, όχι ακόμη.

Fight Back said...

argyrenia θα το χασεις το τρενο του παπαραιζ και θα ειναι πια αργα.
Οχι νταξει μην ανησυχεις το παπαραιζ ειναι φιλικο στο χρηστη και στο νεο αναγνωστη.
Εχεις ξεφυγει με μοντι παιθον και κατι πρεπει να κανεις, know what i mean? nudge nudge, wink wink, say no more

Anonymous said...

ki akoma perimenw ta cd!!!

Downhill.... said...

@ Downhill - Ολα ΟΚ φίλε...είσαι καταπληκτικός...keep it up!

@ Kabamaru - Come to the dark side of paparise young apprentices...xouuu fsssss xouu fssss

@ Argyrenia - Ποτέ μην αναβάλλεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις ΤΩΡΑ!

@ Fight back - nobody likes a good laugh more than i do...

Downhill.... said...

@ Symptom - xmmm...πως μου ξεφυγες...

λοιπον στην Στουρνάρη είναι κατι καταστήματα γεμάτα CD αλλά κοίτα να προτιμήσεις τα DVD...

ποιά CD?

satya said...

Α! Μαγικό!! Δε φαίνεται τίποτα από τα ενοχλητικά πια!!!!! Τι καλά!!!

mc said...

Ε..συγνώμη, δηλαδή είσαι ολυμπιακός;

Downhill.... said...

@ satya - Τώρα θα εμφανίζεται μόνο στα σχόλια...
endif empty paras
endif empty paras
endif empty paras
endif empty paras

@ ampot - Εεεεε... εξαρτάται...εσύ εισαι με εμάς...ή με τους άλλους???

Η ουδετερότητα μου δίνει την ευχέρια να βρίζω και τις δύο ομάδες...και να τις τρώω και απο τις δύο ομάδες...

Nobody enjoys a good football match more than i do...

DrStein said...

Τρέμω γιατί αδυνατώ να φανταστώ την επιπλέον οργή του κυρίου Luiggi Vercotti όταν κάποτε σταματήσει και ο Θρύλος να παίρνει το πρωτάθλημα...

Downhill.... said...

ΩΩΩ...μα τί τιμή!!

η στιγμή αυτή είναι μαθηματικά υπολογισμένη και υποδυκνείεται απο την συνάρτηση x-8=π=3,14....

http://drstein13.blogspot.com/2007/01/x-8314-greatest-theory-in-world.html

ο Luiggi έχει διαβάσει ήδη την ανωτέρω θεωρία και ξεσπάει προκαταβολικά...

Anonymous said...

Το διψασμένο αναγνωστικό κοινό σου ρωτάει, πότε θα ξαναποστάρεις?
Εγώ έχω σπάσει κάθε ρεκόρ, τέσσερα σε μία βδομάδα, εσύ πότε θα ανεβάσεις καινούριο Κύριος????

Downhill.... said...

Τώρα!